JAMCC

Motorclub JAMCC

Na een uitgebreid ontbijt die we in de buitenlucht hebben verorberd maken we ons gereed om te vertrekken. Onze Harley's komen kreunend met een lange slag op gang volgens het aloude viertakt principe "suck - squeeze - bang - blow". Eerst rijden we via een strak geplavijd stukje asfalt terug naar de plaats Moab. We verlaten de kollosale, indrukwekkende rood gekleurde Mountains om richting de witte zoutvlakten van Salt Lake City te rijden. Voor het eerst in deze vakantie maken we gebruik van de snelweg. Het stof wat als een deken op onze motoren ligt vervliegt in de atmosfeer. We rijden kilometers lang over de snelweg maar de Rockies blijven ons achtervolgen. Op een gegeven moment wordt het landschap wat vloeiender en minder ruig. De met ijzeroxide gekleurde Rockies worden lichter van kleur en het ruige element van deze 'puisten' veranderen in bijna cremekleurige zandduinen. Via borden aan de kant van de weg worden we gewaarschuwd voor overstekende herten, en inderdaad her en der liggen kadavers op en naast de weg. Op een gegeven moment is het tijd voor een bakje koffie. We stoppen bij een KFC vestiging. Helaas geen koffie, alleen milkshakes en een vette hap. Dan toch maar even doorrijden naar een 'gezellig' tankstation waar we uiteindelijk een bakje troost kunnen verkrijgen. Na deze pitchstop vervolgen we onze weg naar Salt Lake City. Naarmate we deze wereldstad naderen wordt het als maar drukker en drukker op de weg, we hebben zelf nog even in de file gestaan. Eenmaal in Salt Lake City aangekomen hebben we een motel gezocht. Daarna gezamenlijk in de auto naar het ' bruizende' centrum van SLC. Doel is natuurlijk om onze hongerige magen te voorzien van de nodige calorieen, maar daaraan vooraf hebben we onze geest verruimd met een bezoek aan het complex van de Mormonen. Indrukwekkend om te zien hoe men ziel en zaligheid heeft gestoken om 'het woord' te verkondigen. Als klap op de vuurpijl wordt deze laatste dag van Memorial Day afgesloten met een collectieve politie vuurwerkshow die ons motel doet stuiteren op haar grondvest.

Ontwaken in Salt Lake City, na een nacht van nadromen over Mormomen, kerken en " wild west" scenes met veel politie. Eerst maar eens naar het ontbijt. Dit is wellicht het simpelste ontbijt tot nu toe: Een grote wafel en broodje met jam. Maar toch ook wel weer lekker.We besluiten de dag in tweeen te knippen. Een bezoek aan het " Salt lake " en de zoutvlakte is toch nog een wens op de lijst. Wel is de weg erheen een lange recht weg die ook weer terug moet worden gereden. We besluiten dan met zijn vijven in de auto te gaan. Motoren blijven even achter bij het hotel.Vele mijlen rijdend wil de zoutvlakte zich maar niet spierwit aan ons tonen en voor we het weten staan we zo goed als aan het einde. Dit einde wordt gemarkeerd door een prachtig kunstwerk: The tree off live. Indrukwekkend hoog met grote bollen aan de buitenkant bedekt met mineralen uit de staat Utah. Karl Momen is de bekende kunstenaar die het werk bouwde en schonk aan de staat Utah. Op de terugweg filosoferen wij over de helemaal niet witte vlakte en de in onze ogen meest voor de hand liggend conclusie hierover is: De regen die snachts is gevallen en de vlakte " een brakke kleur " heeft gegeven. Jammer maar het is niet anders.Teruggekeerd bij het hotel werden de motoren gestart voor ons tweede dagdeel. Een rit vanuit Salt Lake City naar het dageindpunt Montpellier achter Paris. Nee, niet in Frankrijk maar op het drie statenpunt van Utah, Idaho en Wyoming. Via een prachtige weg door de bergen toch een rit van 200 km. Na dagen vertoeft te hebben in het rode gebergte belande we nu in een prachtige groene omgeving met bomen en struiken en heerlijke geuren. Door deze heerlijke omgeving rijden doet tijd vergeten en voor het weten dalen we de laatste berg af richting het grote Bearlake. Een groot meer wat ook als waterbasin dient maar ook veel watersport kentNa de ronding van Bearlake rijden we door het vlakke landrichting Montpellier binnen en vinden wederom een leuk motel. Mexicaans eten en een fijn slaapmutsje ( we hebben flesje Bourbon van een halve meter hoog gescoord ) besluiten weer een geweldige dag met prachtige indrukken.De spanning neemt toe nu we Yellowstone naderen en de fantasieen over Grizzlys en Bizons steeds grotesker vormen aannemen. Morgen gauw weer verder want er is nog zo veel meer te zien. Howdy Folks !

Na een avond in het mooie Montpellier doorgebracht te hebben (een echte plattelands gemeente) de motor in de ochtend weer gepakt om richting Jackson te rijden, een relatief korte rit maar met enkele hoge passen erin. Onderweg nog even onder het dak van een bezine station gestaan ivm enkele druppels Wat een verandering met een paar dagen geleden alles groen en de geur van bloemen en seringen is overweldigend prachtige vergezichten en hoge bergen met sneeuw voerden ons uiteindelijk naar Jackson. Hier had een oude motor rijder voor gewaarschuwd dat het erg toeristisch zou zijn …Wel nu dat klopt op alle fronten! Bussen vol met niet Amerikanen struinen daar rond en ook de prijzen zijn echt toeristisch. Na een biertje in de millioenclub genomen te hebben verlaten we het centrum om te kijken of er ergens anders nog een versnapering te vinden is en na lang zoeken komen we in zo'n typisch Amerikaans restaurant uit waar wederom alles "big" is!!! Na een voldaan gevoel begeven we ons te ruste om morgen aan het "park" avontuur te beginnen.

Vanmorgen vroeg vertrokken uit Jackson. Veel verkeer in de plaats maar daarbuiten hadden we snel de weg voor ons alleen en klommen wij gelijdelijk naar sneeuwhoogte. Eerst door het mooie Teton park en hierna het Yellowstonepark. De kou was wel een spelbreker maar de overweldigende natuur maakte alles goed. We zagen 2 elanden, veel mooie natuur, wilde rivieren maar helaas geen bizons en beren. Dat we geen bizons hadden gezien baalden wij behoorlijk van maar net uit het park stond daar plots 1 bij de rivier. Snel een foto en de nodige afstand houden want ze kunnen behoorlijk agressief zijn. Iets verderop hebben wij in een gezellig houten restaurant van een overheerlijke lunch genoten. Echt op zn Amerikaans en dus heel veel eten. We zaten net weer op de motor, toen Hans D een lodge herkende waar hij vroeger met Loura geweest was. We vroegen of ze nog plek hadden en gelukkig was de achterste blokhut voor 8 personen nog vrij. Wat een geluk, want dit is geweldig. We zitten hier echt midden in de natuur. Toch zijn we van alles voorzien en hebben hier een restaurant, wifi, paardrij mogelijkheden , een wilde rivier naast de blokhut en een donker bos achter ons. We moeten wel even wennen want we mogen hier niet alleen naar buiten vanwege de vele beren. Daarnaast hebben we een spuitbus anti berenspray gekregen die ons moet redden van een aanval. Deze bus moeten we steeds bij ons dragen en we moeten geluid blijven maken. Waren we net bekomen van alles, is Ruud neergeschoten door een indiaan. Nadat wij de pijl verwijderd hadden en ontsmet met onze kostbare whiskey gaat het weer iets beter. Ben benieuwd of de beren nog vannacht komen nu ze bloed ruiken. We besluiten om een wacht in te stellen tot morgenochtend. Morgen is Hans D zijn verjaardag en rijden we weer zuidwaarts naar de warmte.

Lees voor het vervolg van alle JAMCC avonturen Deel 3 usa tour 2018c

31 jaar JAMCC

USA tour deel 2

Na een uitgebreid ontbijt die we in de buitenlucht hebben verorberd maken we ons gereed om te vertrekken. Onze Harley's komen kreunend met een lange slag op gang volgens het aloude viertakt principe "suck - squeeze - bang - blow". Eerst rijden we via een strak geplavijd stukje asfalt terug naar de plaats Moab. We verlaten de kollosale, indrukwekkende rood gekleurde Mountains om richting de witte zoutvlakten van Salt Lake City te rijden. Voor het eerst in deze vakantie maken we gebruik van de snelweg. Het stof wat als een deken op onze motoren ligt vervliegt in de atmosfeer. We rijden kilometers lang over de snelweg maar de Rockies blijven ons achtervolgen. Op een gegeven moment wordt het landschap wat vloeiender en minder ruig. De met ijzeroxide gekleurde Rockies worden lichter van kleur en het ruige element van deze 'puisten' veranderen in bijna cremekleurige zandduinen. Via borden aan de kant van de weg worden we gewaarschuwd voor overstekende herten, en inderdaad her en der liggen kadavers op en naast de weg. Op een gegeven moment is het tijd voor een bakje koffie. We stoppen bij een KFC vestiging. Helaas geen koffie, alleen milkshakes en een vette hap. Dan toch maar even doorrijden naar een 'gezellig' tankstation waar we uiteindelijk een bakje troost kunnen verkrijgen. Na deze pitchstop vervolgen we onze weg naar Salt Lake City. Naarmate we deze wereldstad naderen wordt het als maar drukker en drukker op de weg, we hebben zelf nog even in de file gestaan. Eenmaal in Salt Lake City aangekomen hebben we een motel gezocht. Daarna gezamenlijk in de auto naar het ' bruizende' centrum van SLC. Doel is natuurlijk om onze hongerige magen te voorzien van de nodige calorieen, maar daaraan vooraf hebben we onze geest verruimd met een bezoek aan het complex van de Mormonen. Indrukwekkend om te zien hoe men ziel en zaligheid heeft gestoken om 'het woord' te verkondigen. Als klap op de vuurpijl wordt deze laatste dag van Memorial Day afgesloten met een collectieve vuurwerkshow die ons motel doet stuiteren op haar grondvest.

JAMCC on the road…

Lees voor het vervolg van alle JAMCC avonturen Deel 3 usa tour 2018c