Motorclub JAMCC
Diep in het woud ontwaken de motorvrienden in hun houten bosonderkomen. Gewapend met de anti-berenspray gaat de een na de ander zich wassen in de snelstromende beek naast de paarden- corral .Voor het ontbijt moet er eerst nog een jarige worden gefeliciteerd. Hans D is 61 jaar geworden en viert dit tussen vrienden, beren, paarden, elanden en bizons. En met een lekker ontbijt in de grote lodge. We stappen op onze motoren en rijden richting Cody. Gas er op en gaan met de Harley-Davidson. Donkere wolken boven ons en nog geen warmte. De rit naar Cody was indrukwekkend, we reden door ravijnen en langs rotswanden. Langs het meer Lake Buffalo, aangelegd door de beroemde Buffelo Bull. En weer door naar Shoshoni. Na een fijne lunch gaan we op weg naar de dag eindbestemming. Rawlings is verder weg dan gedacht en tussentijds een hotel of motel niet voorradig. Een eindeloze weg rolt onder ons door en aan weerszijden met aan weerszijde een even eindeloze prairie. Een hele sterke wind, bijna storm maakte het rijden erg zwaar. Andere weggebruikers zullen motorrijders hebben gezien leunend naar een kant in de wind. Aangekomen in Rawlings besluiten we de dag met een aangeboden diner door Hans nog voor zijn verjaardag. En nu gaan slapen, moe door de wind en de eindeloosheid. Het was weer schitterend.
Na een echt Amerikaans ontbijt vertrekken wij eerst naar de benzinepomp om de dorst van onze motoren te lessen. Tijdens het tanken (4 motoren en auto) vroeg een local; " hey guys where are we up to" en hij adviseerde een betere route te nemen naar Walden. De kaart werd uit de shop erbij gehaald en wij besloten zijn advies te volgen. Het eerste deel over de interstate tussen de grote vrachtwagens was best mooi. Hierna verlieten wij de snelweg om over een verlaten prairie zuidwaarts te rijden. Heel in de verte zagen wij de rockies opdoemen en langzaam stegen we hoger en hoger tot we uiteindelijk tussen de hoge sneeuwwanden doorreden. Hierna de afdaling tot in het dal met het mooie plaatsje Walden. In een oude saloon, wat zo in een westersfilm kan, hebben we wat gedronken. Hierna hebben we de plaatselijke supermarkt bezocht en wat kleine inkopen gedaan voor het thuisfront. Na een heerlijke maaltijd en nog wat raadsels te hebben opgelost zijn we als een blok in slaap gevallen.
Strak blauwe lucht, een licht briesje en een wakeup call om half acht van drie startende harley davidson motoren van de drie amerikaanse gasten die ook de nacht in ons motel hebben doorgebracht. Hun vroege vertrek was reeds door hun aangekondigd de avond ervoor. Een stevig all american breakfest in dezelfde grote saloon in Walden waar we ook ons avondeten hebben genuttigd was het fundament voor een veelbelovende koninginnerit via “Rand” waar we nog wat inkopen hebben gedaan in een leuke giftshop, verder de rockies weer in met een temperatuurtje van ongeveer 20 graden richting Granby waar een zoveelste bak koffie werd gedronken en jawel weer wat leuke inkopen werden gedaan. Rap door via prachtige wegen door de rockies via estes park hebben we één van de hoogst bereikbare toppen van de rockies aangetikt. Prachtige vergezichten, sneeuw en wildlive konden we weer aan onze bagage toevoegen. De mooie route eindigde via het gehucht Nederland, uitgesproken als nedderlend,in Idaho springs, een minerstown met een rijke geschiedenis waar we een typisch amerikaanse pizzeria Getipt kregen. Bijna onder de rook van Denver hebben we morgen een bochtige bergtrip in de planning die ons nog even prettig tegenstribbelend naar Denver voert waar onherroepelijk de steel horses weer op stal gebracht moeten worden voor a.m. in p.m. overgaat.
Bij het krieken van de dag realiseer ik mij dat het einde van deze USA tour alweer in zicht is. Het is de twaalfde en de laatste dag dat we ons stalen ros gaan bestijgen. We hebben weer een prima overnachting gehad, dit keer in de plaats Idaho Springs. Na het dagelijkse ritueel van douchen, aankleden en inpakken rijden we in kolonne naar het centrum om een "Breakfast in America" te scoren. Zonder ellenlange zoektocht vinden we een prima gelegenheid om onze inmiddels uitgerekte magen te vullen met een stevig ontbijt, want alles wat je hier besteld is van buitengewoon grote proporties.Vandaag rijden we naar Denver over een afstand van ongeveer 100 kilometer. Het zou een saaie rit kunnen worden over de drukke 'highway' richting deze metropool. Gelukkig gaan we via een groene variant richting Denver. Al slingerend en omgeven van prachtige vergezichten laten we onze footprints achter. Onze bochttechnieken worden wederom aangescherpt en een ieder is inmiddels lovend over de rijeigenschappen van deze legendarische en iconische machine. In Lakewood stoppen we voor de laatste keer om de Harley's te voorzien van een aantal 'gallons' sap. Via de buitenwijken van Denver komen we aan bij Eagle Rider. Met enigzins beteuterde gezichten nemen we afscheid van onze trouwe stalen vrienden die, na enige vertroeteling, weer op stal worden gezet. 's Middags rijden we met de auto terug richting Lakewood en stoppen in de plaats Morrison voor een welverdiende lunch. In de loop van de middag komen we aan bij het hotel in Denver, Het laatste avondmaal vind plaats in een restaurant 'Texas de Brazil'.Ook dit was weer een bijzondere ervaring, in de zin van kwaliteit, hoeveelheid en prijs! Het echte einde van deze vakantie komt nu echt in zicht. Al met al kijken we terug op een prachtige vakantie. Onderling is alles prima verlopen. Humor en indviduele (sterke) verhalen hebben onze lachspieren weer geprikkeld. Last but not least wil ik van de gelegenheid gebruik maken om Hans D te bedanken voor zijn tomeloze inzet om alles tot in de puntjes voor te bereiden. Howdy boys !
The boy’s van JAMCC v.l.n.r. Hans K, Paul, Ruud, Hans D en Henk
terug naar homepage
Extra aanvulling ! 2 dagen nadat wij door Laramie in Wyoming zijn gereden is deze stad getroffen door een enorme tornado ! Meer info hier
31 jaar JAMCC
USA tour deel 3
Diep in het woud ontwaken de motorvrienden in hun houten bosonderkomen. Gewapend met de anti-berenspray gaat de een na de ander zich wassen in de snelstromende beek naast de paarden- corral .Voor het ontbijt moet er eerst nog een jarige worden gefeliciteerd. Hans D is 61 jaar geworden en viert dit tussen vrienden, beren, paarden, elanden en bizons. En met een lekker ontbijt in de grote lodge. We stappen op onze motoren en rijden richting Cody. Gas er op en gaan met de Harley-Davidson. Donkere wolken boven ons en nog geen warmte. De rit naar Cody was indrukken, door ravijnen en langs rotswanden. Langs het meer Lake Buffalo, aangelegd door de beroemde Buffelo Bull. En weer door naar Shoshoni. Na een fijne lunch gaan we op weg naar de dag eindbestemming. Rawlings is verder weg dan gedacht en tussentijds een hotel of motel niet voorradig. Een eindeloze weg rolt onder ons door en aan weerszijden met aan weerszijde een even eindeloze prairie. Een hele sterke wind, bijna storm maakte het rijden erg zwaar. Andere weggebruikers zullen motorrijders hebben gezien leunend naar een kant in de wind. Aangekomen in Rawlings besluiten we de dag met een aangeboden diner door Hans nog voor zijn verjaardag. En nu gaan slapen, moe door de wind en de eindeloosheid. Het was weer schitterend.
Na een echt Amerikaans ontbijt vertrekken wij eerst naar de benzinepomp om de dorst van onze motoren te lessen. Tijdens het tanken (4 motoren en auto) vroeg een local; " hey guys where are we up to" en hij adviseerde een betere route te nemen naar Walden. De kaart werd uit de shop erbij gehaald en wij besloten zijn advies te volgen. Het eerste deel over de interstate tussen de grote vrachtwagens was best mooi. Hierna verlieten wij de snelweg om over een verlaten prairie zuidwaarts te rijden. Heel in de verte zagen wij de rockies opdoemen en langzaam stegen we hoger en hoger tot we uiteindelijk tussen de hoge sneeuwwanden doorreden. Hierna de afdaling tot in het dal met het mooie plaatsje Walden. In een oude saloon, wat zo in een westersfilm kan, hebben we wat gedronken. Hierna hebben we de plaatselijke supermarkt bezocht en wat kleine inkopen gedaan voor het thuisfront. Na een heerlijke maaltijd en nog wat raadsels te hebben opgelost zijn we als een blok in slaap gevallen.
Strak blauwe lucht, een licht briesje en een wakeup call om half acht van drie startende harley davidson motoren van de drie amerikaanse gasten die ook de nacht in ons motel hebben doorgebracht. Hun vroege vertrek was reeds door hun aangekondigd de avond ervoor. Een stevig all american breakfest in dezelfde grote saloon in Walden waar we ook ons avondeten hebben genuttigd was het fundament voor een veelbelovende koninginnerit via “Rand” waar we nog wat inkopen hebben gedaan in een leuke giftshop, verder de rockies weer in met een temperatuurtje van ongeveer 20 graden richting Granby waar een zoveelste bak koffie werd gedronken en jawel weer wat leuke inkopen werden gedaan. Rap door via prachtige wegen door de rockies via estes park hebben we één van de hoogst bereikbare toppen van de rockies aangetikt. Prachtige vergezichten, sneeuw en wildlive konden we weer aan onze bagage toevoegen. De mooie route eindigde via het gehucht Nederland, uitgesproken als nedderlend,in Idaho springs, een minerstown met een rijke geschiedenis waar we een typisch amerikaanse pizzeria Getipt kregen. Bijna onder de rook van Denver hebben we morgen een bochtige bergtrip in de planning die ons nog even prettig tegenstribbelend naar Denver voert waar onherroepelijk de steel horses weer op stal gebracht moeten worden voor a.m. in p.m. overgaat.
Bij het krieken van de dag realiseer ik mij dat het einde van deze USA tour alweer in zicht is. Het is de twaalfde en de laatste dag dat we ons stalen ros gaan bestijgen. We hebben weer een prima overnachting gehad, dit keer in de plaats Idaho Springs. Na het dagelijkse ritueel van douchen, aankleden en inpakken rijden we in kolonne naar het centrum om een "Breakfast in America" te scoren. Zonder ellenlange zoektocht vinden we een prima gelegenheid om onze inmiddels uitgerekte magen te vullen met een stevig ontbijt, want alles wat je hier besteld is van buitengewoon grote proporties.Vandaag rijden we naar Denver over een afstand van ongeveer 100 kilometer. Het zou een saaie rit kunnen worden over de drukke 'highway' richting deze metropool. Gelukkig gaan we via een groene variant richting Denver. Al slingerend en omgeven van prachtige vergezichten laten we onze footprints achter. Onze bochttechnieken worden wederom aangescherpt en een ieder is inmiddels lovend over de rijeigenschappen van deze legendarische en iconische machine. In Lakewood stoppen we voor de laatste keer om de Harley's te voorzien van een aantal 'gallons' sap. Via de buitenwijken van Denver komen we aan bij Eagle Rider. Met enigzins beteuterde gezichten nemen we afscheid van onze trouwe stalen vrienden die, na enige vertroeteling, weer op stal worden gezet. 's Middags rijden we met de auto terug richting Lakewood en stoppen in de plaats Morrison voor een welverdiende lunch. In de loop van de middag komen we aan bij het hotel in Denver, Het laatste avondmaal vind plaats in een restaurant 'Texas de Brazil'.Ook dit was weer een bijzondere ervaring, in de zin van kwaliteit, hoeveelheid en prijs! Het echte einde van deze vakantie komt nu echt in zicht. Al met al kijken we terug op een prachtige vakantie. Onderling is alles prima verlopen. Humor en indviduele (sterke) verhalen hebben onze lachspieren weer geprikkeld. Last but not least wil ik van de gelegenheid gebruik maken om Hans D te bedanken voor zijn tomeloze inzet om alles tot in de puntjes voor te bereiden. Howdy boys !
The boy’s van JAMCC v.l.n.r. Hans K, Paul, Ruud, Hans D en Henk
Extra aanvulling ! 2 dagen nadat wij door Laramie in Wyoming zijn gereden is deze stad getroffen door een enorme tornado ! Meer info hier